Rozdział 82

Z perpspektywy Michała

Właśnie wychodziłeś ze swojego pokoju, kiedy z na przeciwka usłyszałeś pisk. Nie wiele myślac wpadłeś tam.
-Coś się stało? -zapytałeś. Klaudia rzuciła ci się na szyję i namiętnie cię pocałowała. Odepchnąłeś ją. -Co ty wyprawiasz! -krzyknąłeś.
-Michał, teraz możemy być szczęśliwi, zostawiła cię.
-Co? Patrycja? Niemozliwe.
-A widzisz ją tyu? Jej rzeczy też nie ma, Misiu teraz mozemy być szczesliwi, ja kocham ciebie ty kochasz mnie.
-Co ty wygadujesz, nie kocham cię! Kocham Patrycję!
-Ale ja robiłam wszystko, żebyście nie zwracali na nia uwagi! -i w tym momencie poczułeś jak coś w ciebie uderza od środka. To była prawda, teraz to zrozumiałeś. Nie spędzałeś z Patrycją czasu, ani reszta chłopaków. Na pierwszym miejscu przez ostatni czas była dla was Klaudia.
-Jaki ja byłem głupi. -uderzyłeś pięścią w ścianę.
-Kochanie..
-Odejdź, nie chcę cię znać! -wykrzyczałeś w jej twarz. Pobiegłeś do chłopaków.
-Misiek w końcu ileż można na ciebie czekać! -krzyknął wesoło igła.
-Nie mam humoru, widzieliście Patrycję? -zapytałeś. Zobaczyłeś zdezorientowanie na ich twarzach. -Kiedy ostatni raz z nią rozmawialiscie? -kolejen pytanie i kolejny brak odpowiedzi. -Wiecie co? Jesteśmy debilami.
-Ale, gdzie ona jest?
-Nie wiem, nie mam pojęcia. -usiadłeś zrezygnowany. -Byliśmy tak zaślepieni Klaudią, że Patrycja zeszła na drugi plan, a wiecie co? Ona zrobiła to specjalnie.
-Jak to?
-Pocałowała mnie, powiedziała, ze Patrycja mnie zostawiła, że teraz mozemy być razem.
-Ja pierdolę. -usłyszałeś z ust Oskara. Wszyscy na niego spojrzeliście.
-Co jest?
-Mam coś dla was, powiem wam, że szybko się zorientowaliście, że jej nie ma. -podał 3 kopery. jedna była dla ciebie, druga dla Krzyśka, a trzecia dla was wszystkich.
-Wiesz, gdzie ona jest? -zapytałeś z nadzieją. Próbowałes się do niej dodzwonić, ale miała wyłaczony telefon.
-Wiem, ale obiecałem, ze nie powiem. Zachowaliście się jak debile, wy się teraz módlcie, żeby patrycja wam wybaczyła. -i wyszedł. tak po prostu wyszedł. Podałeś Krzyśkowi kopertę dla niego, a tą dla wszystkich podałeś kapitanowi.
-Winiar no otwieraj. -powiedział Kłos.
-Boje się. -szepnął. Otworzył kopertę i wyjął list.

"Brawo! Skoro to czytacie to znaczy, że dowiedzieliscie się o tym, że zrezygnowałam z pracy fotografa z reprezentacji. Nasuwa wam się pytanie dlaczego? Już wam piszę. Przez was. Przez ostatni czas czułam się jak piąte koło u wozu. Klaudia nie przeszkadzała mi do pewnego momentu, ale później zaczeliśmy się od siebie oddalać, a jesteśmy przyjaciółmi. No właśnie, czy nadal nimi jesteśmy? Nie zależało mi na tym abyście cały czas spędzali ze mną, nie mogę wam zabraniać się z pkimś przyjaźnić, ale żeby aż tak? Kiedy ostatnio normalnie rozmawialiśmy? Ostatnie co od was słyszałam to "Cześć", albo "odejdź z tym aparatem, bo dzisiaj źle wyglaam" itd. To nie było miłe. Życzę wam powodzenia w turniejach. Będę trzymać kciuki.

Patrycja"

Te słowa. tre słowa tak bardzo was wszystkich zabolały. To była prawda. Nie mogliście temu zaprzeczyć. Wszystko się popsuło, można powiedzieć z dnia na dzień. 

-Gdzie ona może być. -szepnął Winiar. 

-Ostrzeszów, albo Żory. -powiedziałeś. 

-Myślisz? 

-Tak. Przepraszam. -powiedziałes i wyszedłeś. Szybko znalazłes się w swoim pokoju i otworzyłeś kopertę. Zabloało cię, gdy oprócz listu zobaczyłeś pierścionek zaręczynowy. Wyciągnąłes kartkę i zacząłeś czytać.

"Michał!

Jeszcze do niedawna myślałam, że z tobą mogę być szczęśliwa, nic nam nie przeszkodzi, nawet to, ze ja będę tutaj w Polsce, a ty za granicą. A wiesz zcemu? Bo jeśli nasza miłość jest prawdziwa, to przetrwa wszystko. A czemu piszę, ze ja tutaj, a ty za granicą? Od dawna wiadomo, ze jesteś wspaniałym siatkarzem, wiem też, że chcesz się rozwijać. Ja nie mogę ci tego zabronić. Czułam, ze po tym sezonie odejdziesz z Jastrzębia. Myślałam, ze będziesz grał w Polsce, ale ty wybrałeś Kazań. Ja nie moge wyjechać z Polski. Nie mówiłam ci o tym, przepraszam, ale pani doktor powiedziała, że najbliżesz połtora roku mam być w Polsce. Jeśli chcę gdzieś wyjechać to nie na dłużej niż 2 tygodnie. Inaczej mogą być jakieś komplikacje. Dlatego się nie zgodziłam. Znajdź sobie inną dziewczynę i bądź z nią szczęśliwy, bo ze mną szczęście nie jest ci pisane. 

Dziękuję za wszystkie wspaniałe chwile i przepraszam za wszystko. 

Kocham, Patrycja."

 Na kartce widziałeś ślady po łzach Patrycji. Teraz to twoje łzy skapywały na tą kartkę. Tak płakałeś, płakałeś z bezradności. Przez to wszystko straciłeś dwoją miłość życia. Wiesz, że nigdy nie znajdziesz sobie innej, bo kochasz tylko ją. Wiesz też, ze musisz o nią walczyć, nie możesz się poddać. Bo żadnej nie pokochasz tak bardzo jak jej, bo z żadną iną nie będziesz tak szczęśliwy.

------------------------------------------
Jeju, nie zabijajcie mnie ! :)
Bo kto wam napisze dalsze losy bohaterów? :D
Im wiecej komentarzy tym szybciej pojawi się nowy rozdział :)
Pozdrawiam! :)