Rozdział 84

Z perspektywy Patrycji

Przyszła do ciebie Kinga i cię przytuliła. Siedziałyście w ciszy. Głosy ucichły, a za chwilę przyszedł do was Damian.

-Już pojechali. -powiedział.

-Dziękuję, że mnie nie wydaliście. -otarłaś łzy. Kolejne.

-Nie lubię kłamać, ale obiecałam. -wyszeptała Kinga.

-Jesteście dla mnie tacy dobrze.

-Ej przestań, w końcu jesteśmy przyjaciółmi.

-No właśnie, ty z Michałem też, a przeze mnie wasza przyjaźń się rozpada.

-Przestań, nie prawda.

-Prawda, słyszałam...

-Pati tym się nie przejmuj. -przytulił cię.

-Właśnie Patrycja, my jutro lecimy na wakacje, na dwa tygodnie...

-Pewnie, jedźcie, ja sobie poradzę. -uśmiechnęłaś się.

-Na pewno?

-Tak, spokojnie.

Kolejnego dnia rano, pożegnałaś się z Kingą i Damianem. Wyjechali. Mieli wrócić za 2 tygodnie. W sumie cieszyłaś się. Będziesz miała czas posiedzieć w samotności, przemyśleć co dalej z twoim życiem. Wybrałaś się za zakupy, trochę pospacerowałaś. Wróciłaś do domu o 13, ugotowałaś zupę i usiadłaś przed laptopem.

Z perspektywy Klaudii

Poszłaś na trening, pop jednym dniu wolnego.

-Cześć -uśmiechnęłaś się promiennie. Jednak siatkarze nie odpowiedzieli tylko patrzyli na ciebie jak na wroga. -Coś się stało? -zapytałaś niewinnie.

-Wiesz co, może tak wyjdź i więcej się nam na oczy nie pokazuj. -powiedział Michał W.

-Ale o co chodzi?

-Przez ciebie straciliśmy przyjaciółkę, zadowolona?

-Ach o to... Przecież macie mnie.

-O nie, nie jesteś naszą przyjaciółką, jesteś wredną małpą, nie wiem jak reszta, ale ja cię nienawidzę. -wysyczał Kubiak.

-Myślisz, ze twoje zdanie mnie interesuje?

-Powinno, bo nasze jest dokładnie takie jak jego. -powiedział Ignaczak.

-I co myślicie, że mnie zwolnią? trenerzy wam w nic nie uwierzą. -zaśmiałaś się.

-No i właśnie się mylisz, w tym momencie straciłaś praktyki, proszę cię o opuszczenie Spały w trybie natychmiastowym. -odwróciłaś się i zobaczyłaś Antigę.  Byłaś wściekła.

-Pierdolcie się wszyscy, jeszcze do was wrócę! -krzyknęłaś i poszłaś się spakować.

Z perspektywy Michała

-Trenerze! Mogę dzisiaj wolne? -podbiegłeś do niego.

-Ale po co ci? -zdziwił się tak jak i reszta.

-Damian dzisiaj pojechał na wakacje z Kingą, a ja czuję, ze u nich zatrzymała się Patrycja.

-A o to chodzi, jedź, ale ostrożnie.

-Dziękuję! -krzyknąłeś i wybiegłeś z sali. Szybko pobiegłeś się przebrać i zabrałeś potrzebne rzeczy. Wybiegając z pokoju zderzyłeś się z Klaudią.

-Biegniesz do swojej ukochanej? -zaśmiała ci się w twarz.

-Nie powinno cię to interesować.

-Wiesz co, niech ona umrze, niech umiera w cierpieniu!

-Nie wiem jak mogłem się z tobą zadawać. -powiedziałeś.

-Przyznaj się, kochasz mnie. -objęła cię rękami. 

-Spierdalaj. -odepchnąłeś ją. Jednak ona mocno przysnęła cię do ściany. Nie wiedziałeś nawet, ze ona ma taką siłę. 

-Powiedz, ze mnie kochasz.

-Nienawidzę cię.

-Kochasz mnie, widzę to po twoich oczach, to jak na mnie patrzysz. Szepnęła ci do ucha, po czym namiętnie cię pocałowała. Odepchnąłeś ją.

-Jesteś chora psychicznie, powinnaś się leczyć! –wykrzyczałeś jej prosto w twarz i ruszyłeś na dół.

-Jeszcze do mnie wrócisz na kolanach, jeszcze będziemy razem kochanie. –usłyszałeś jej słowa i zbiegłeś po schodach. Miałeś jej serdecznie dość. Teraz jechałeś, aby przeprosić Patrycję i błagać o wybaczenie.

Z perspektywy Patrycji

Była godzina 16. Nie wiedziałaś co robić. Postanowiłaś wybrać się na spacer. Przebrałaś się i weszłaś do łazienki, żeby związać włosy w koka. Zatrzymałaś się przed drzwiami czując, ze twoje serce zaczyna bić szybciej, a tobie robi się słabo. nie wiedziałaś co się dzieje. Raz biło szybciej, raz wolniej. Oparłaś się o drzwi i zamknęłaś oczy. Powoli szłaś do salonu, gdzie położyłaś się na kanapie. Leżałaś dobre 20 minut zanim ci przeszło. Usłyszałaś za oknem dźwięk zamykanych drzwi. Chciałaś zobaczyć kto to przyjechał, bo nikogo się nie spodziewałaś. Wstałaś, ale twoje serce znów zabiło mocniej, zrobiło ci się ciemno przed oczami. Usłyszałaś dźwięk dzwonka, chciałaś zrobić krok w przód, ale upadłaś na ziemie, zahaczając szklankę, która spadła na ziemię i się potrzaskała. Nic więcej nie pamiętasz, bo straciłaś przytomność.

-----------------------------------------

Co ja robię! Ostatnio za często dodaję rozdziały! :D

Dzisiaj rozdział ze specjalną dedykacją dla Madzi ! :* Ty wiesz :D

Mam nadzieję, że mnie nie zabijecie :D

Pozdrawiam! :)