Rozdział 89

Z perspektywy Iwony

Byłaś bardzo mocno zdenerwowana. Nigdy w życiu byś się tego po nich nie spodziewała. Zatrzymałyście się wszystkie kilak kilometrów za Spałą.
-Jacy oni są głupi. -usłyszałaś z ust Justyny.
-Jedziemy do niej. -powiedziałaś.
-Ale gdzie ona jest? -zapytała Monika.
-Czekaj zadzwonie do Kingii. -wyciagnęłaś telefon i wybrałaś odpowiedni numer. -Częśc Kinga... No bo ja w sprawie Patrycji.... Dostali nieśłży opieprz, ale wiesz gdzie ona jest?... Ok to my do niej jedziemy... Tak. Dzięki, udanych wakacji, Cześć. -Jest u Wojtaszków.
-Czyli kierunek Żory? -pokiwałaś głową. Wsiałyście do samochodów i odjechałyście.

Z perpektywy Patrycji

Sobota

Od wczoraj źle sie czułaś, miałaś nudnosci. Caly dzień przeleżałaś na kanapie w salonie, co jakiś czas idą do łazienki. Kilka minut po 20 miałś iśc spać, ale usłyszałaś dźwiek telefonu. Zakręciło ci sie w głowie, ale powoli doszłaś do drzwi. Otworzyłaś i zobaczyłaś dziewczyny.
-Patrycja. -usłyszałaś, ale zakręciło ci się w głowie i updłaś na ziemię.

Z perpektywy Iwony

Po godzinie 20 byłyście na misjcu. Zadzwoniłyście do dzrwi, a po chwili otworzyła wam dziewczyna.
-Patrycja. -powiedziałaś. Chciałaś podejść ją przytulić, ale ona upadła. Nie wiedziałaś co zrobić, podbiełyście wszystkie do niej, ale ona nie odzyskiwąła przytomności.
-Dzwoń na pogotowie. -powiedziała Ola do Moniki. Przyjechli po 15 minutch, zabrali ją do szpitala. Zamknęłyście dom i same pojechałyście do szpitala. Wbiegłyście do recepcji.
-Przepraszam, gdzie znajduje się patrycja Michalak, właśnie tutaj ją przywieziono. -zapytałaś.
-A pani jest kimś z rodziny?
-Tak jestem bratową.
-Sala 201, ma robione badania.
-Dziękuję. poszłyście szukać sali, a gdy ją znalazłyście usiadłyście i czekałyście, aż z sali wyjdzie lekarz. Pół godziny później wyszła pielęgniarka, a za nia lekarz.
-Panie doktorze i co z nią?
-Pani jest?
-Bratową.
-Pani Patrycja sie wybudziła, zrobiliśmy jej badania, za jakąś godzinę powinny być wyniki. Za 20 minut zabieramy ją na USG. Więcej pani powiedziec nie mogę.
-Można do niej wejść?
-Tak, ale kilka osób. -odszedł, dziewczyny postanowiły, ze masz iść sama. Otworzyłaś dzrwi i zobaczyłaś Patrycję. była blada i zmęczona.
-Cześc. -uśmiechnęłaś się delikatnie.
-Hej, co wy tu robcie?
-Wiesz, byłyśmy w Spale, a ci idioci nam wszystko powiedzieli. -opowiedziałaś jej wszystko.
-Dziękuję.
-Nie dziękuj, oni źle zrobili i musza mieć nauczkę. A co z tobą?
-Miałam usuniętą przetokę kilka dni temu, bo miałam migotanie przedsionek, a teraz nie wiem, jest mi słabo, mam mdłości...
-A może, a może ty jesteś w ciaży?

Z perpektywy Patrycji

-A może, a może ty jesteś w ciąży. -to pytanie zdziwiło cię.
-Nie... Nie mozliwie... My z Michałem... Dawno... Nie...
-Rozumiem. -byłaś zamyślona. To nie mogło być możliwe. Siedziałyście w ciszy, którą przerwała pielęgniarka, zabierajac cię na USG. Tam nic się nie dowiedziałaś, dopiero gdy będą wyniki. Na korytarzu przywitałaś się z dziewczynami, podziękowałaś im i kazałaś wracać do domu. Po krótkich namowach pojechały, została tylko Iwona. Leżałaś na łóżku i opowiedziałaś jej o tym wszystkim co się działo w Spale. Płakałaś w jej ramionach.
-Mam wyniki. -powiedział wchodzący do sali lekarz, otarłaś oczy. -A pani..?
-Niech zostanie. -przytrzymałaś jej rękę.
-Dobrze, tak więc była pani ostatnio na jakieś imprezie?
-Nie. -zaprzeczyłas.
-Miała pani w swoim organiźmie dużą dawkę narkotyku.
-Ale, ale jak to?
-Jest to narkotyk, po którym pani nie jest świadoma tego co robi.
-Coś jeszcze jest nie tak, prawda? -wyczułaś.
-Przez to straciła pani dziecko. -otworzyłaś szeroko oczy. -Dzie... dziecko? -wyszeptałaś i przytuliłaś się do Iwony.
-Była pani w 2 miesiącu ciąży, wiedziała pani o tym.
-Nie.. -pokiwąłaś przecząco głową.
-Musi panią zbadać jeszcze ginekolog, jest prawdopodobieństwo, że była pani zgwałcona. -to był cios poniżej pasa. Rozpłakałaś się jak małe dziecko. Lekarz wyszedł bez słowa, a ty płakałaś. Ze zmęczenia nawet nie wiesz kiedy zasnęłaś.

Obudziłaś się rano. Myślałaś, że to wszystko to był sen. Zobaczyłaś Iwonę, która spała na krześle.
-Iwona. -szepnęłaś.
-Tak? -podniosła głowę.
-Jedź do domu, męczysz się tutaj tylko. -otarłas łzy.
-Nie zostawie cię samej. -przytuliłaś się do niej i znów się rozpłakałaś.
-Dzień dobry, mogę panią zabrać na badanie.
-Tak, już idę. -miałaś robione badanie przez ginekolog.
-Przykro mi, to prawda została pani zgwałcona. -powiedziała. Wróciłaś do sali z czerwonymi od płaczu oczami i powiedziałaś o tym Iwonie.
-Przepraszam, ze przeszkadzam. -do sali weszła pielęgniarka.
-Coś sie stało?
-Tak, znaczy... Musze pani coś powiedzieć i pokazać. Może pani się to przydać.
-O co chodzi?
-Ja widziałąm wtedy jak pan Maciek z panią... no wie pani... Myślałam, ze pani tego chce, ale później, on się zaśmiał, a pani zasnęła. Schował jakąś torebkę z proszkiem do spodnki, zaczął panią ubierać. Ja to nagrałam... Jeśli chce pani, to może pani to obejrzeć... -podala ci płytę.
-Dziękuję. -wyszeptałaś. -Mogłaby pani wezwać policję?
-Oczywiście. -i wyszła.
-Chcesz to obejrzeć? -zapytała Ignaczakowa.
-Chcę, ale się boję. -siedziałyście w ciszy, którą przerwał telefon.
-Tak słucham? ... -Tak, będę... -Obiecałam trenerze... -Raczej się pojawię i tam.. -Do widzenia. -zobaczyłaś zdezroientowany wzrok Iwony.
-Mam robić zdjecia na meczach reprezentacji.
-To ty się nie zwolniłaś?
-Poszłam na taki układ, za tydzień w Katowicach, Łodzi, a potem lecę z nim dalej.
-Dzień dobry. -do sali weszli policjanci.
-Dzień dobry, ja bym chciała złożyć zeznania.
-W sparwie.
-Gwałtu. -otarłas łzę. Podczas zeznań Iwona trzymała cię za rękę i wspierała. Dałaś im nagranie. Powiedzieli, ze zajmą się tym. Wszystko działo się tak szybko, że ie nadążałaś. Zastanawiałas się tylko kiedy w końcu będziesz mogła być szczęśliwa.


----------------------------------------
No to mamy kolejny :D
Przepraszam, ale jeszce się nie pogodzą, ale nie powiem kiedy to nastąpi :D
Chyba nie za szybko :D hahaha
Komentujcie bo to motywuje :)
Pozdrawiam! :)