Rozdział 71

-Bo ja wszystko sobie przemyślałam, kocham cię i jesli to aktualne to możemy spróbować.
-Na prawdę? -otworzył szeroko oczy.
-No tak. -wbiłaś wzrok w podłogę.
-Tak się cieszę, kocham cię. -spojrzałaś w jego oczy i szeroko się usmiechnęłaś. Michał wpił się w twoje usta. Znów poczułaś motylki w brzuchu, byłaś spragniona jego pocałunków.
-Michał? Jak możesz! -usłyszeliście i oderwaliście się od siebie. Spojrzeliście w prawo. Zobaczyłaś blondynkę, mniej więcej w twoim wzroście. -Jak możesz mnie zdradzać? -zapytała ze łzami w oczach. Puściłaś Michała i odsunęłaś się od niego.
-Ale kim ty jesteś? -zapytał zdezorientowany.
-Nie udawaj, przecież poznaliśmy się w szpitalu, powiedziałeś mi, że mnie kochasz. Te wszystkie dni, noce spędzone razem, nic dla ciebie nie znaczyły? -poczułaś się jak totalna idiotka, wierzyłaś mu, że cię kocha, a on przez ten czas zabawiał się tobą. W twoich oczach pojawiły się łzy. Odwróciłaś sięii i chciałaś odejść, jednak Michał cię zatrzymał.
-Patrycja. -złapał cię za rękę i odwrócił, że patrzeliście sobie w oczy. -Ja jej nie znam, nie wiem o czym ona mówi. Nawet nie wiem jak ma na imię!
-Misiu, jak możesz mnie tak ranić? -podeszła bliżej was. Płakałaś.
-Oszukiwałeś mnie... -wyszeptałaś i otarłaś łzy.
-Nie, ja jej nie znam, mówię prawdę.
-Nie kłam kochanie. -położyła mu rękę na ramieniu. On szybko ją zrzucił i groźnie na nią spojrzał.
-Kim jesteś, nei amm pojęcia, ale nie próbuj mi zniszczyć związku z kobietą, którą kocham nad życie.
-Ale ona ci nie ufa. Co to za związek? -prychnęła.
-Czy ja chcoiaż mogę wiedzieć jak masz na imię?! -podnióśł głos.
-Karolina to już nie pamiętasz? -uśmiechnęła się słodko.
-Mówisz Karolina... A tak już pamiętam! -poczułas ukłucie w sercu. Chciałaś odejść, ale Michał cały czas trzymał cię za rękę, żebyś nie uciekła. -Ty jesteś tą przyjaciółką Moniki, za pewne ona kazała ci tu przyjść i zniszczyć nasz zwiazek. -mina jej zrzedła.
-Ale...ale to nie tak... -chciała się tłumaczyć.
-Odejdź i przekaż Monice, że jej się to nie uda. -odeszła, a on odwrócił sie w twoją stronę. -Czy nam nigdy ni nie może przyjść łatwo? -zapytał.
-Chyba nie. -pokręciłaś głową.
-Kocham cię Pati.
-Ja ciebie też Michał. -złączyliście swoje usta w pocałunku. Usłyszeliscie głośne brawa i gwizy. Oderwaliście się xod siebie i zobaczyliście całą drużynę.
-No w końcu! Już myśleliśmy, że nigdy do siebie nie wrócicie. -zostaliście wyściskani przez cała drużynę, a nawet przez ekipę z Kędzierzyna. byłaś szczęśliwa, w kńcu po tylu dniach kiedy wylewałaś łzy, na twojej twarzy pojawił się szczery uśmiech. Niestety za chwilę musiałaś się znimi pożegnać, bo oni wracali do Żor, a ty do Ostrzeszowa.
-A może ja pojade z tobą? -mówił, gdy żegnaliście się.
-Debilu, w poniedziałek masz trening. -zaśmiałaś się.
-To mnie odwieziesz.
-Mam dializę.
-To kiedy się widzimy? -zrobił smutną minkę.
-A kiedy gracie mecz?
-W środę.
-No to w środę. -uśmiechnęłaś się.
-Będziesz?
-Na 18 zdąże się wyrobić.
-Cudownie. -pocałował cię. -Zostanies u mnie na noc i w czwartek wrócisz do siebie. -zaczał planować.
-Dobra, dobra, jutro porozmawiamy, a teraz idź, bo Damian już ma nas dość. -zaczęliście się śmiać.
-To dobranoc kochanie. -pocałował cię.
-Dobranoc. -i odeszliście w swoje strony. On wsiadł do autobusu, a ty do swojego samochopdu. Od razu ruszyłaś w drogę powrotną.

14 luty 2015

Niedawno byłaś w szpitalu na badanich, które mają cię zakwalifikować do przeszczepu. Z Michałem widziałaś się zaledwie kilka razy. On miał treningi, a ty dializy W weekendy mecze jak nie w Jastrzębiu to na wyjeżdzie plus dochodziły te wyjazdy za granicę. Wtedy jednak ty nie byłaś obecna. Rano rozmawiałaś z Michałem. Pomimo, ze nie grali żadnego meczu on miał treningi. Około godziny 17 usłyszałaś dzwonek do drzwi. Nałożyłaś papcie i poszłaś otworzyć. jakie było twoje zdziwienia, gdy za nimi ujrzałaś Michała.
-Co ty tu robisz?
-A może tak cześć kochanie, wejdź? -uśmiechnął się w ten swój Michałowy sposób.
-Cześćkochanie, wejdź.
-Tak lepiej. -wyszczerzył się.
-Ale co ty tu robisz, przeciez masz treningi.
-Taka mała bajera, mamy wolnę, bo dzisiaj walentynki. Nie cieszysz się?
-Cieszę i to bardzo. -wtuliłaś się w niego.
-To teraz idź się szybko przebrać i cię porywam. -poruszał zabawnie brwiami.
-Gdzie mnie chcesz porwać?
-Niespodzianka, a teraz idź, bo nie ma czasu. -ruszyłaś na górę. -Ubierz sukienkę! -usłyszałaś jeszcze jego krzyk z dołu. Pokręciłas głową. Zastanawiałaś się co on zaplanwał, poza tym on tutaj nie bywa w tych okolicach. Westchnęłaś. Zabrałaś z szafy grube czarne rajstopy, oraz sukienkę. Szybko się przebrałaś, a włosy jedynie rozpuściłaś i rozczesałaś. Przejechałaś delikatnie rzęsy tuszem i byłaś gotowa. Zeszłaś na dół.
-No i pięknie. -poczułaś jego ręce na twoich biodrach, a za chwilę pocałunek na szyi.
-Jedziemy?
-Tak. -pomógł założyć ci płaszczyk, a sam zaraz ubrał buty i kurtkę. Wyciągnęłaś z szafy kozaczki, które nałożyłaś. -A szalik, czapka? -spytał.
-Matko. -przewróciłaś oczami. Owinęłaś się szalikiem i ubrałaś czapkę. Do torebki wrzyciłaś rękawiczki i byłaś gotowa w 100%. Wsiedliście do samochodu. Próbowałaś wydobyć od niego informacje, gdzie jedziecie, ale nie dał się. Był nieugięty. Po jakiś 20 minutch Michał zaparkował samochód przed restauracją. Szybko wyszedł z samochodu i przyszeł otworzyć tobie drzwi. Uśmiechnęłas się. Trzymajać się za rękę udaliscie się do wejścia.
-A to nie jest zamknięte? -zapytałaś, gdy nie widziałaś, żadnych zapalonych w środku światel.
-O widzisz, otawre. -nacisnął klamkę. Pomógł ci się rozebrać, po czym powiesił na wieszaku płaszczyk i swoj kurtkę Ruszyliście w głąb sali. Zobaczyłaś na środku stolik. Na nim bukiet czerwonych róż i naokoło   mnóstwo zapachowych świec.
-Michał... -szepnęłaś.
-Zapraszam na kolację. -kelner podał wam kolację. Jedliście w ciszy, co jakiś czas spoglądając sobie w oczy. gdy skończyliście, z głośników popłynęła wolna muzyka.
-Mogę prosić do tańca? -nim się zorientowałaś on stał przy tobie z wyciągniętą ręką. Z usmiechem pdałas mu dłoń i po chwili wtuleni w siebie kołysaliście się w rytm muzyki.
-Pati, nie chciałem, żeby to było banalne... Ja wiem, ze już raz przez to przechodziliśmy, ale teraz zrobienie czegoś w stylu "wracamy do tego, tak" mi się nie podoba, a akurat przytrafiła się dobra okazja. -uklęknał przed tobą. -Zapytam po raz drugi, Patrycjo miłości mojego życia czy wyjdziesz za mnie? -z twoich oczu popłynęły łzy szczęścia.
-Oczywiście, ze tak. -na twoim palcu znów pojawił się pierścionek, a gdy tylko wstał złaczyliscie wasze usta w namiętnym pocałunku pełnym miłości.


---------------------------

Obiecałam, więc dodaję :)
STAY STRONG MICHAŁ KUBIAK !
Taka kontuzja w takim momencie, ale przerwa ma trwać 6 tygodni więc wierzymy, że Michał wróci na MS jeszcze silniejszy!
15 komentarzy = nowy rozdział
Pozdrawiam! :)