Rozdział 25

12 lipca 2014

Właśnie siedzieliście na holu, hotelu we Florencji. To właśnie w tym mieście miały odbyć się finały Ligi Światowej. Zaczynały się 16, a kończyły 21. Z grupy wyszliście z pierwszego miejsca. Na drugim uplasowała się Brazylia. W finałach miały wystąpić drużyny z : Polski, Brazylii, Włoch, Kanady, Bułgarii, Rosji, Argentyny oraz Holandii. Byliście podzieleni przez ilość punktów z iloma wyszliście z grupy, a później liczyły się sety, małe punkty. Tak więc 16 lipca mieliście wolne. 17 lipca graliście z Kanadą. Mieliście 4 dni treningów a tutejszej hali. Zostaliście przydzieleni do pokojów. Tobie przypadł pokój 213. Był to pokój tzw. jedynka. Michał zabrał twój sprzęt, Bartek walizkę. Zostałaś tylko z torebką i torbą z laptopem. Windą wjechaliście na 6 piętro. Otworzyłaś drzwi i weszłaś do środka. Pokój jak na jedynkę był dość duży. Chłopaki zostawili twoje rzeczy i poszli do swoich pokoi. Zaczęłaś się rozpakowywać. Wiedziałaś, że zostaniecie tu do końca. Gdy skończyłaś zobaczyłaś, że jest dopiero godzina 12. Do obiadu zostały 2 godziny. Postanowiłaś się przespać. Położyłaś się na łóżku i zasnęłaś. Obudził cię pocałunek. 

-Kochanie, wstajemy. -otworzyłaś oczy i zobaczyłaś nad sobą uśmiechniętego Michała. 

-Mm.. -objęłaś Michała za szyję i zmusiłaś go, żeby położył się obok ciebie. 

-Kocham cię. -powiedział patrząc ci prosto w oczy. Zaczęliście się całować. 

-Chyba musimy iść. -oderwałaś się od niego. 

-A może tu zostaniemy. -zaczął cię całować po szyi. 

-Misiu. -wymruczałaś. -Nie możemy. 

-No dobrze. -odpuścił. Trzymając się za ręce udaliście się na stołówkę, gdzie przy stole czekał już na was obiad. 

-No jesteście, już się baliśmy, że was porwali. -odezwał się Ignaczak, kiedy was zobaczył. 

-Igła. -Michał wywrócił oczami. Zaśmialiście się.

-Ach, chyba coś było. -poruszał charakterystycznie brwiami Winiar. 

-Smacznego. -przerwałaś dyskusję i zaczęłaś jeść. Chłopaki wymienili spojrzenia i wrócili do jedzenia. Zaczęli dyskusję o tym co będą dzisiaj robić, ponieważ Andrea dał im wolne. Dopiero od jutra zaczynają solidne treningi. Podziękowałaś i wyszłaś ze stołówki. Czekałaś na windę, gdy dogonił cię Michał. Uśmiechnął się do ciebie i chwycił za rękę. Odwzajemniłaś uśmiech. Wsiedliście do windy, a później wysiedliście na właściwym piętrze. Otworzyłaś drzwi do pokoju i razem do niego weszliście. 

-Idziemy z chłopakami zwiedzać miasto? -zapytał się ciebie Michał, gdy położyliście się na łóżku. 

-Możemy iść. -szeroko się uśmiechnęłaś. 

-Kocham twój uśmiech. 

-Tylko uśmiech? -zrobiłaś smutą minkę. 

-Nie kocham w tobie wszystko. -zaczęliście się całować. 

-Kocham cię. -szepnęłaś między pocałunkami. 

-O której idziemy? -zapytałaś się, gdy leżałaś przytulona do Michała. 

-O 16 na dole. -powiedział. 

-A jest godzina?

-15:50. 

-Michał! -krzyknęłaś. Zerwałaś się z łóżka, wzięłaś ubrania i wpadłaś do łazienki. Usłyszałaś śmiech Michała. Szybko się przebrałaś, uczesałaś i lekko pomalowałaś. 

-Kochanie. -usłyszałaś, gdy tylko wyszłaś z łazienki.

-Nie mogłeś powiedzieć wcześniej? -spytałaś z wyrzutem. 

-No mogłem, ale tak przyjemnie było. -powiedział. Chciał cię przytulić, ale ty odsunęłaś się. -No kochanie, nie gniewaj się. 

-Spadaj. -Do torebki włożyłaś telefon, chusteczki i portfel. 

-Kotek. No nie gniewaj się. -mówił. Zamknęłaś drzwi i ruszyłaś w stronę windy. 

-Będę. -odpowiedziałaś.

-Przecież nic się nie stało. 

-Jak ja wyglądałam? Musiałam się szybko przebrać. 

-We wszystkim wyglądasz przepięknie. -wyszeptał do twojego ucha. Gdy tylko drzwi windy się otworzyły, wyszłaś z niej, a zaraz potem z hotelu. 

-No nareszcie jesteście! Co tak długo! -krzyczał Igła.

-Michał mi powiedział 10 minut przed 16, że o 16 idziemy. -wszyscy się zaśmiali. 

-Dobra, idziemy! -wykrzyknął Winiar i ruszyliśmy wszyscy za nim. Szłaś obok Bartka i Pita. Michał szedł za tobą z Krzyśkiem i Zibim. Chłopaki komentowali wszystko co pojawiło się na waszej drodze. W pewnym momencie usłyszałaś, że dostałaś sms'a. Wyciągnęłaś telefon.

"Kochanie nie gniewaj się już na mnie. 

Bardzo, bardzo cię kocham ;*

Michał." 

Uśmiechnęłaś się pod nosem. 

-Uu, Patrycja, cóż za uśmiech! -krzyknął Bartek.

-Któż to sprawił, że taki uśmiech zagościł na twojej twarzy? -zapytał Piotrek. Nie zdążyłaś odpowiedzieć, bo odezwał się za wami Krzysiek. 

-Pati uważaj, bo Dziku będzie zazdrosny. 

-A niech sobie będzie. -uśmiechnęłaś się. W końcu doszliście do jakiegoś parku z jeziorem. Chłopaki poszli na mostek, a ty usiadłaś na ławce. Rozmyślałaś nad życiem i nad tym wszystkim co się wokół dzieje. Nagle poczułaś, że ktoś siada obok ciebie. 

-Nadal się gniewasz? -zapytał Michał. 

-Już ci dawno wybaczyłam. -pocałowałaś go. 

-Chodź. -pociągnął cię za rękę. Szliście w nieznanym ci kierunku. 

-Gdzie mnie prowadzisz? -zapytałaś. 

-Gdzieś. -odpowiedział. Szliście może z 15 minut. W końcu doszliście na jakiś most, a pod wami była rzeka. Oparłaś się o barierkę i zaczęłaś podziwiać Florencję. Michał objął cię od tyłu. 

-Pięknie tu. -powiedziałaś. 

-Ty jesteś piękniejsza. -zaczął całować twoją szyję. Na twojej twarzy pojawił się uśmiech. -Kocham cię. 

-Ja ciebie też Misiek. -odwróciłaś się do niego, chwyciłaś jego twarz w dłonie i pocałowałaś go. 

--------------------

Wróciłam! Za pisanie tego rozdziału brałam się chyba z 5 razy, aż w końcu się udało. 

12 komentarzy = nowy rozdział 

Pozdrawiam !