Rozdział 33

W pewnym momencie zjeżdżając windą ona się zatrzymała. Byłaś w niej sama. Wpadłaś w panikę. Zaczęłaś krzyczeć o pomoc. Pech chciał, ze zapomniałaś telefonu z pokoju. Usiadłaś na podłodze. Kolana podciągnęłaś pod brodę. Czekałaś na jakąś pomoc. Na przyciskach wcisnęłaś "pomoc".

-Jestem idiotką. -mruknęłaś sama do siebie. Zawsze starałaś się jeździć z kimś, ale teraz nie było nikogo. Przeklinałaś na siebie w myślach. Mogłaś zejść schodami, ale ci się nie chciało. Rozejrzałaś się po pomieszczeniu i zobaczyłaś jakąś kopertę, zabrałaś ją i powoli otworzyłaś. W środku był list, zaadresowany do ciebie. Serce zaczęło bić ci szybciej. 

"Patrycja ! 

Tak oto nadchodzi twoja śmierć. Cieszysz się prawda? Widzę to. 

W końcu sama weszłaś do windy. To już twój koniec. Zaraz winda zacznie spadać w dół.

Razem z tobą, zginiesz. Po prostu zginiesz, a ja będę się śmiała. 

Zaraz zgaśnie światło, a potem ktoś przetnie linę i polecisz na dół. 

To będzie bolesna, bardzo bolesna śmierć. 

A Michał i siatkarze? Oczywiście dowiedzą się jak zginęłaś!

W twoim pokoju już jest list z tą informacją. 

Nie pożegnałaś się? Jak przykro, pożegnałam ich za ciebie. 

Ciesz się ostatnimi minutami życia kochana ! "

Przeczytałaś ten list i rozpłakałaś się. Chyba nigdy nie było ci dane być szczęśliwą osobą. Zawsze coś. Zawsze przy Michale byłaś szczęśliwa, kochałaś ten stan i kochałaś jego. Wiesz, że Monika jest zdolna do wszystkiego. Nie chciałaś umierać. Musiałaś wierzyć do końca w to, że ktoś zauważy, że winda nie działa, że ktoś cię uratuje. 

Z perspektywy Michała

Zdyszany wbiegłeś na stołówkę.

-Dziku, co pali się? -zaśmiał się Igła. 

-Widzieliście Patrycję? -zapytałeś ignorując Ignaczaka. 

-Nie, a co? -odpowiedział Marcin. 

-Nie ma jej tu, w pokoju tez jej nie ma. -usiadłeś załamany przy stole. 

-Dzwoniłeś do niej? 

-Tak, ale nie odbiera telefonu, chyba zostawiła go w pokoju. 

-To weź klucz od recepcjonistki i idź do pokoju, może jest w łazience czy coś. -wstałeś i zrobiłeś tak jak mówił Bartek. Powiedziałeś, że zgubił się klucz. Chciałeś pojechać windą, ale ta nie działała. "Zdarza się" pomyślałeś i schodami wbiegłeś na odpowiednie piętro. Otworzyłeś drzwi do pokoju Pati. W pokoju, ani w łazience jej nie było. Telefon leżał na łóżku. Miałeś już wychodzić, lecz zobaczyłeś jakaś kopertę. Otworzyłeś ją i wyciągnąłeś list zaadresowany do ciebie. 

"Michał !

Zastanawiasz się gdzie jest twoja dziewczyna?

A nie przepraszam, była dziewczyna. 

Patrycja już nie żyje. Była w windzie, która spadła na dół. 

Składam kondolencje. 

Patrycja kazała ciebie pożegnać. 

Ciebie i chłopaków..."

Schowałeś list do kieszeni, zamknąłeś drzwi i szybko zbiegłeś na dół. To nie mogło się stać. Patrycja musi żyć. Nie wytrzymasz bez niej. Szybko znalazłeś się przy recepcji. 

-Co się dzieje z windą? -zapytałeś. 

-Z nieznanych przyczyn ona nie działa. W środku najprawdopodobniej nikogo nie ma. -odpowiedziała. 

-Jest! Tam jest moja dziewczyna! -krzyczałeś. 

-Już powiadamiam obsługę techniczną. 

-Misiek co jest? -zapytał Winiar, który razem z resztą wyszedł już ze stołówki. 

-Patrycja jest w windzie. Ona nie działa. Patrz. -pokazałeś mu list. Każdy go przeczytał i szeroko otwierał oczy. Usiedliście na kanapach i czekaliście na jakiekolwiek wieści. 

-Michał, będzie dobrze. -poklepał cię po plecach Krzysiek z pocieszającym uśmiechem na ustach. 

-Boje się o nią. -wyszeptałeś. Schowałeś twarz w dłoniach. Gdy ze stołówki wyszedł sztab szkoleniowy i zobaczył was, przyszedł dowiedzieć się o co chodzi. Winiar z Wroną wszystko wytłumaczyli. Przejęli się. Przyszedł operator windy, ale nie powiedział nic konkretnego. Nikogo nie ma przy stanowisku zarządzania windą, prawdopodobnie nikogo tam nie było. Nagrania z kamer są dopiero przeglądane. W holu siedziałeś ty, siatkarze i cały sztab. Wszyscy czekaliście na jakąkolwiek informację. W pewnym momencie usłyszeliście kobiecy krzyk, a potem huk. 

-Nie! -krzyknąłeś i zerwałeś się ze swojego miejsca. 

-----------------------------

Krótki. 

Zachęcam do komentowania, bo to motywuje ! 

Pozdrawiam!